Of nog: “we hebben geen ijsberen meer nodig, maar daadkracht”. Dat schreef Groen-voorzitster Meyrem Almaci twee jaar geleden. Die daadkracht lijkt vandaag verder weg dan ooit. Vlaanderen zal haar klimaatdoelen voor 2020 niet halen.

Flagrant niet want in plaats van de beloofde 15,7% minder uitstoot van broeikasgasemissies in landbouw, transport, gebouwen en de kleine industrie zullen we nu in het beste scenario afkloppen op 5% minder uitstoot. Maar ook Wallonië en Brussel scoren ondermaats. De algehele 15% die ons land moest halen, blijkt dus voor de vuilbak.

Dit is spelen met de toekomst van de volgende generaties. Meer nog: dit is spelen met mensenlevens. Want klimaatverandering is helemaal geen ver-van-ons-bedshow. De gevolgen zijn nu al voelbaar. Enkele feiten op een rijtje: de gemiddelde temperatuur van het aard- en oceaanoppervlak steeg al 0,85°C. In ons eigen land zelf steeg de temperatuur voortdurend met 0,4°C per decennium. Op dit moment ligt de gemiddelde temperatuur op 2,3°C boven die van het pre-industriële tijdperk. Periodes met hittegolven komen ook steeds vaker voor, terwijl periodes van extreme koude minder frequent zijn geworden. Ook de poolkappen smelten nog steeds aan een hoog tempo. Groenland verloor de laatste twee decennia een zeer groot deel van zijn massa. Dit verlies droeg bij tot een stijging van 0,7mm van het zeeniveau, ofwel een kwart van de volledige stijging.

Mensen over de hele wereld zijn op de vlucht voor de gevolgen van deze feiten. De VN schat dat er tegen 2050 meer dan 200 miljoen klimaatvluchtelingen zullen zijn. Elke seconde verlaat iemand zijn of haar huis om op de vlucht te slaan voor een ramp. De laatste maanden hoorden en zagen we de verschrikkelijke beelden van orkanen die hele (ei)landen en steden vernielden. Tien orkanen in tien weken evenaart het trieste record uit 1983 en het orkaanseizoen is nog niet voorbij.

Harde (nieuws)feiten, wetenschappelijke conclusies en veel cijfers. Geen nieuwe gegevens want om dit opiniestuk te schrijven baseerden we ons op artikels die al geschreven zijn, op cijfers die al gepubliceerd werden, op items die het nieuws al veroverden. In De Morgen verschenen afgelopen jaar 963 artikels over ‘klimaat’, waarvan 61 opiniestukken. In De Standaard waren dat er 965 en als je op Knack.be op de term ‘klimaat’ zoekt, krijg je zelfs 13 000 resultaten. Het thema leeft, ook onder de jongeren. Dat toonde het onderzoek van de Vlaamse Jeugdraad deze zomer aan. En begin deze week schreef de jonge Wouter nog een brief naar Radio 1.  

Jonge en iets oudere burgers trekken massaal aan de alarmbel en toch blijven concrete beleidsacties uit. In de septemberverklaring kwamen de woorden bos, natuur en groen gewoon niet aan bod. Ook in de State of the Union van premier Michel kreeg het klimaatbeleid amper de aandacht die ze zou moeten krijgen. Het is tijd voor al onze overheden to get their sh*t together, om een crisisberaad te organiseren over hoe ze deze cijfers moeten aanpakken. Over hoe ze samen een écht klimaatbeleid kunnen uitwerken zodat de hete aardappel niet doorgeschoven wordt naar de volgende generaties.

We geven hen hiervoor alvast nog een kleine maand. Op 6 november start namelijk de klimaattop in Bonn en het wordt tijd om eindelijk het historische klimaatakkoord van Parijs in concrete plannen te gieten. Wij zullen in ieder geval massaal aanwezig zijn om een ander beleid te eisen en te tonen dat het anders kan. Want de toekomst is van ons. Het zijn namelijk de jongeren die de resultaten van dit beleid het hardst en het langst zullen ondervinden.

Stefanie De Bock & Belinda Torres-Leclercq

Voorzitsters Jong Groen