"Moeten we nog wachten totdat jongeren hun vertrouwen in de democratie volledig kwijtraken?”

Deze vraag kwam aan het eind van een artikel van Asher & Caroline over de verhouding tussen jongeren en politiek. “We voelen ons niet vertegenwoordigd” is een zin die we overal horen terugkomen. De schuld van de politici? Neen. Of toch niet alleen: de wereld verandert sneller dan de politiek. The times, they are a’changing, zong Bob Dylan in de jaren ’60 al, en in 2016 wint hij er een Nobelprijs Literatuur mee.

De piratenpartij, de G1000, #OPHEF, actiegroepen als Ademloos en stRaten-generaal: ook in Vlaanderen zijn we druk op zoek naar oplossingen om weer voeling te krijgen met de politiek, meestal met de sleutelwoorden “directe democratie” en “burgerparticipatie”. Tegelijk worden partijen verweten dinosaurussen te zijn, in een verouderd systeem dat niet meer werkt omdat mensen meer willen dan een bolletje kleuren (en partijleden meer willen dan campagne voeren in verkiezingstijden). Het klopt ook ergens: ons politiek systeem is de afgelopen 100 jaar nauwelijks gewijzigd, terwijl de wereld verandert. Maar wat als je nu eens meer directe democratie in een partij probeert te krijgen?

Hoe kan je dat laten werken, die directe democratie? En waarom proberen de huidige politieke partijen dat niet, waarom hebben we nieuwe partijen nodig die puur op dat thema focussen? Dat is wat Pia Mancini van DemocracyOS probeerde. Resultaat: “de politieke partijen luisterden naar ons met een glimlach, en deden er vervolgens niets mee.” Dus richtte ze vervolgens de “Partido de la Red” in Argentinië op, de partij van het (inter)net. Ook de Vijfsterrenbeweging in Italië is opgericht met de belofte om het anders aan te pakken, al is de partij moeilijk progressief te noemen. Toegetreden tot een Europese fractie met UKIP en Afd en xenofobische uitspraken van Beppe Grillo wat betreft migranten: “Rome wordt overspoeld door ratten, vuilnis en illegale migranten.” Verder klagen ook verschillende mensen in de partij over het gebrek (!) aan inspraak van de leden: wie kritiek heeft op de werking, zoals bijvoorbeeld Giovanni Favia en Federica Salsi, wordt door Beppe Grillo, sinds oktober 2016 het zelfbenoemde “Hoofd van de partij”, eruit gezwierd. Een partij die focust op directe democratie, is dus niet noodzakelijk een democratische partij. En van buitenaf zaken veranderen levert weinig op, dus … Misschien moeten we het van binnenuit proberen?

Want het moet anders: we nemen het niet meer om enkel belangrijk te zijn in tijden van verkiezingen. We hebben lang genoeg gewacht om onze werking in vraag te stellen, om na te durven denken over diepgewortelde zaken binnen Jong Groen (en Groen!). Wij willen naar onze wortels, naar onze leden, naar onze basisovertuiging: hoe kunnen we in de toekomst aan politiek doen, en hoe kunnen we onze eigen jongerenpartij daarop voorbereiden? Hoe kunnen we alle Jong Groenen actief inschakelen en nog meer plaats geven opdat wie wil vechten voor een ecologische toekomst daar alle plaats en ruimte voor heeft?

Met de werkgroep To the Grassroots willen we je stem (maar niet dat bolletje). Wij willen je écht horen, liefst live, maar als dat niet kan, via de Jong Groen Facebookpagina, Twitter, een reactie op deze blog, kies zelf maar. We willen “uw gedacht”. We willen je medewerking. Ja, we willen veel, maar we zijn met weinig tevreden: een aanmoediging is al veel.

Come gather around people
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You'll be drenched to the bone
And if your breath to you is worth saving
Then you better start swimming or you'll sink like a stone
For the times they are a-changing

Geschreven door Elise De Meulenaere & Jan Steurs

Meedoen? Contacteer [email protected]